atit

नया वर्ष आएको थियो सबैको मन हर्षित थिए सबैको मनमा नयाँ खुशी र उमंग थियो तर एउटा एक्लो मन एकान्तमा कही हराई रहेको थियो उसको आँखामा हेर जता ततै तिमि सागर देख्छौ । उसको ओठमा हाँसो कहि कतै भेट्दिैन जस्तै मरुभुमिमा पानी देख्न गाह्ो भएसरी उनको ओठमा हाँसो भेटिदैन मलीन अनुहार उनलाई हेरेर लाग्छ सयौ चोट खाएकी छिन उनी सर्यौ पटक उनले हजारौ एस्ता चोटहरुको सामना गरेको हुनुपर्छ । नत्र देश विदेशमा चारै तिर खुशियाली हुँदा उनको मन किन एक्लै एकान्त मा आफै सँग प्रश्न सोधी रहेको छ उनको मनको ब्यथा बुझने प्रयास गर्दै मैले उनलाई सोधे एक्स क्युज मी हजुर संग केही कुरा गर्न सक्छु भन्दै मैले परिचयको हाथ अगाडि बढाए उनले हजुर मात्र भनिन शायद उनी आफ्नै कुनै दुनियाँमा कतै कसैलाई खोजी रहेकी थिएन मैले उनको खोजी कार्यमा बाधा हाल्न खोजे जस्तै गरी हजुर यहाँ के गर्दै हुनुहुन्छ भनेर सोधे उनले मेरो प्रश्न नसुनेर हो कि वा म संग बोल्न मन नलागेर हो आफ्नु मौनता भंग गर्न चाहिनन । मैले आफ्नु प्रश्न पुनः एक पटक उनको सामु राखे उनि झसियाँग हुँदै मानौ कुनै सपना बाट ब्युझिए सरी मलाई भनिन हजुर म यहाँ कसैको प्रतिक्षामा छु । म छक्क पर्दै भने हजुर एस्तो विरानो ठाँउमा हजुरले कसलाई कुरनु भएको १ उनले म तिर हेर्दै त्यही रसिलो आँखाले मानौं म सँगनै आफ्नु प्रश्नको उत्तर खोजेसरी भनिन म मेरो अतितलाई खोज्न यहाँ आएको मेरो अतित जुन मेरो लागि सधै प्यारो छ जसको कल्पना मात्रमा म यत्तिका दिन बिताई रहेको छु । जसलाई सम्झेर मलाई खुशी र पीडा सँग सँगै हुन्छ । हो मेरो अतितका ति यादहरुलाई म भेट्न सधै यहाँ आउने गर्छु ती यादहरु समेटेर रमाँउछु अनि अन्तिम मा मलाई साहै पिडा हुन्छ आफनै संसारको कुरा मलाई सुनाई रहेकी थिइन मैले उनीलाई पुनः प्रश्न गर्ने आँट नै गर्न सकिन ।
यो कस्तो अतित होला जसमा उनी रमाउने तथा रुने सँगै गर्छिन् त्यो कुरा मलाई जान्न मन लागि रहेको थियो । तर मैले अरु केही सोध्नै सकिन ।
त्यसपछि म फर्किएर आफ्नु घरतिर लागे तर मेरो मस्तिष्कमा उनको कुरा घुमी रहेको थियो । म जान्न चाहन्थे उनको अतितको बारेमा तर उनको कल्पनाको संसार देखी बाहिर निकाल्न पनि चाहेको थिइन मैले त्यसैले होला म आफ्नु गन्तव्यतिर लम्केको । त्यसरी नै समय बितदै गयौं । म आफु टिचर पेशामा भएकोले धेरै नै व्यस्त थिएँ तर पनि उनको त्यो मलीन अनुहार र ति ठुला ठुला आँखा जस भित्र सागर अडि रहेको थियो अनि कालो लामो कपाल उनको गहुगोरी वर्णकी भएपनि सारै राम्री थिइन उनी । शायद उनको यो सुन्दरतानै अतितको कारण पो थियो की भन्ने कुरा मेरो मनमा नआएको होईन तर अन्दाज गर्नु बाहेक मेरो अरुकुनै विकल्प पनि थिएन । म त्यसदिन पछि फेरी उनीलाई भेटृन आतुरित थिए मलाई एक प्रकारको कौतुहलता जागि्रत भएको महसुश भएको थियो शायद उनको मनको बह सुननाको लागी थियो ।
म आज आफ्नु क्लास सकाएर एक्लै उनलाई नै सम्झिदै आईरहेको थिए अचानक मेरो आँखाले उनीलाई देख्यो । आज पनि उनी त्यही ठाँउमा एक्लै बसी रहेकी थिइन मलाई एक प्रकारको खुशीको अनुभव भयो खोई किन थियो त्यो आफैलाई थाहा थिएन । म उनको नजिक गएर उनीलाई हजुर आज फेरी हाम्रो भेट भयो भने तर आज पनि उनि आफ्नै संसार मा डुली रहेकी थिइन मैले आज उनलाई डिस्टर्ब गर्न चाहिन । उनको सुन्दरता र मन भित्रको पीडालाई हेदैै बसे । मलाई उनीसँग धेरै कुरा गर्नु मनलागी रहेको थियो तर कता कता म आफै सँग डराँउदै उनको सपनाको सँसार भंग गर्न खोज्दै थिएँ । तर उनी आफ्नु सँसार मा एसरी मस्त थिइन जस्तै कुनै चित्रकार आफ्नु चित्र बनाउदा हुन्छ । उनलाई व्यस्त देखेर आज पनि म उनीलाई त्यही छोडेर उनको मनको कुराको जालो बुन्दै आफ्नै गन्तव्यतिर लागे ।

नयाँ वर्ष संगै जाडो पनि बढेको थियो अनि त्यो जाडोको मौसममा म उनीलाई सम्झिदै आज एक्लै बाटोमा हिडिरहेको थिए ।
मनमा अनेक कुराको घर बनाउँदै थिए र त्यो दिनको परखाई मा थिए जुन दिन मेरो मनको कौतुहलता शान्त हुनेछ । मलाई उनको बारेमा केहीपनि थाहा थिएन उनी कहाँ बस्छिन के गर्छिन को छ उनको भन्ने कुरादेखि म अन्जान थिए । हुनतः म पनि त्यो ठाँउमा नयाँ नै थिए नयाँ ठाँउ मा नया मान्छे त्यो पनि यसरी भेटिन्छ भनेर मैले कहिले कल्पना पनि गरेको थिइन । मैले उनलाई यही नयाँ ठाँउमा पहिलो पटक देखेको थिए तर उनको त्यो मन भित्रको पिडा म बुझन चाहन्थे
त्यो नयाँ ठाँउ निकै रमाइलो थियो म प्रकृति प्रेमी भएर हो कि खोई शान्त वातावरण अनि हरिया अग्लो पहाड बाट कलकल बगि रहेको झरना देख्दा मलाई अति आनन्दको अनुभूति हुन्थ्यिो । कहिले काँही यो सुन्दर दृष्यभित्र हराउन मन लागथियो मलाई यो नयाँ ठाँउको सुन्दर बातावरणले मलाई मनमुग्ध बनाएको थियो । र त्यही सुन्दरता सँगै जोडिएको थियो कसैको अतित जसको साक्क्षी थियो यो सुन्दर निलो आकाश यो हरियो डाँडा अनि यो कलकल बगी रहने झरना । हो त्यही झरना को छेउमा उनीलाई मैलॆ भेटेको थिए । कहिले काँही मलाई यिनै पहाड झरना र आकाश सँग उनको अतितको बारेमा सोधन् मन लागथियो । आज म उनको प्रतिक्षामा भनौ या यो प्रकृतिक दृष्यको अवलोकन गर्न यो ठाँउमा फेरी आइपुगेको थिए । आज उनीले उनको अतित होईन मैले चाँही उनीलाई कुर्दै थिए तर आज मेरो उनीसँग भेट भएन र कुर्दा कुर्दै मेरो समय सकिएको पनि थाहा नै भएन ।

आज मेरो छुट्टीकोदिन थियो बिहानै म उनीलाई हेर्न त्यो ठाँउमा पुगे संयोगबश आज उनी त्यही ठाँउमा बसी रहेकी थिइन । मेरो मनमा छुट्ठै किसिम को खुशिको अनुभुति भयो आज म उनको अतितको कथा सुनना चाहन्थे त्यसैले मैले नमस्ते भनेर सम्बोधन गरे उनले हजुर भन्दै कुनै अपरिचत संग बोल्न नचाँहे जस्तै गरि मतिर हेरिन । मैले अस्ति हाम्रो भेट यही भएको थियो हजुरलाई शायद सम्झना भएन
होला भनेर कुरा गर्न खोजे उनले यो सम्झना शब्द सुन्ने बित्तिकै मलाई हो सम्झना छ हाम्रो भेट भएको थियो भनिन । म अलिअलि ढुक्क भए उनले मलाई चिनेकोमा । कुरा कसरी शुरु गरु भन्ने कुराले मेरो मन तेत्तिकै विचलित थियो कतै मेरो कुराले उनको मन दुखने पो हो कि मैले हिम्मत गरेर हजुर सँग म केही कुरा सोध्न सक्छु भन्दै उनको अनुमति माँगे तर केही उत्तर आएन म अलिकति डराए कतै मलाई अन्यथा पो सोच्ने हो भन्नेकुराले तर आज केही कुरा थाह पाउन सक्छु भन्ने मलाई विश्वास लागि रहेको थियो उनको शान्त ब्यवहार देखेर । हजुर कहाँ बस्नु हुन्छ भनेर सोधे मैले म यहि पर बस्छु भन्ने छोटो उत्तर दिइन अनि हजुरको घरमा को को हुनुहुन्छ भनेर सोधे आफ्र्नु परिवारको बारेमा भन्दै थिइन उनी उनको परिवार मा उनको आमा तथा एउटी बहिनी रहेछिन । उनको बुबाले दोश्रो बिहे गरेर उनको आमालाई दुइटी छोरी सहित त्याग गरेका रहेछन । भन्छन नि जसलाई दुःख परेको हुन्छ चारैतिर बाट पहाड खस्छ भने जस्तै भएको रै ँछ उनको जिवनमा उनले आफ्नो जिवनको दुःखको दिन हरुको बारेमा आँखाभरि आँसु बनाँउदै भन्दै थिइन । एक मध्यम वर्गको परिवारमा जन्मिएको थिए म मेरो जन्ममा मेरो बुबा खुशी हुन्थ्यिो हाम्रो परिवारको माया देखेर सबैजनालकुरा गर्नेगर्थे तर आजपनि हाम्रो परिवारको चर्चा नहुने चाँहि होईन हुन्छ तर बाबुले त्याग गरेका परिवार भन्दै ।

आँखाभरी आँसु बनाउँदै उनी मलाई आफ्नो अतितको बारेमा भन्दै थिइन मलाई अझै उत्सुकता भएको थियो अझबढी जान्नको लागि
उनले भनिन हाम्रॊ यो समाज अनि समाजमा बनेको नियमहरुले गर्दा बाबुले त्याग गरेपछि हामीलाई हेर्ने समाजको दृष्टिकोणनै फरक भएको थियो पहिला आदर र सत्कारले हेर्ने आँखाहरुमा आज म घृणा र तिरस्कार देख्थे । हाम्रो समाजमा मान्छेहरुले नै अर्को मान्छेलाई विपत्तिको बाटोमा धकेली रहेको छ किन यस्तो छ हाम्रो समाज जहाँ मेरो आमाको कुनै गल्ती बिना बाबुले त्याग गरे तर बाबुलाई कसैले कुनै प्रश्न सोधेन तर मेरो आमालाई सधै हरेक किसिमको उत्तर खोज्न बिबश बनाई रहेका थिए । मेरो बाबुले हामीलाई मात्र नभई आज हाम्रो गाँउनै छोडेर नयाँ ठाँउमा बसाई सरनु भयो रे भन्ने कुरा थाहा पाए ।
मेरी आमाले दुःख गरी मलाई र बहिनीलाई पढाउँदै हुनुहुन्थ्यिो । मेरी आमाले हाम्रोलागी धेरै दुख सहदै हुनुहुन्थ्यिो तरपनि कहिले पनि हिम्मत हारनु भएको थिएन म कहिले काँही आमा सँग प्रश्न सोध्ने गर्थे बाबाले किन एस्तो गरनु भएको भनेर तर आमाको आँखामा आँसु बाहेक अरु केही देखथिन । म अब बुझने भएको थिए मैले एस।एल।सी दि सकेको थिए । अब मेरो नागरिक्ता बनाउने बेला भएको थियो म केही काम गरेर आमालाई सहयोग गर्न चाहन्थे । नागरिक्ता बनाउन जाँदा मलाई तेरो बाबु लेर आउनु भनेर मेरो नागरिक्ता बनाउन मानेनन यो समाजले गर्दा म आज सम्मपनि नागरिक्ता बिहिन छु । मलाई कसैले पनि सहयोग गरेनन यही पिरले एकदिन मेरो आमाको पनि आत्मबिश्वास कमजोर भयो र आमाले पनि हामीलाई सधैको लागि छोडेर जानुभयो । बाबुले गर्नुभएको ब्यवहार समाजको हेर्ने दृष्टिकोणले गर्दा मेरी आमाले आत्माहत्या गर्नु पर्यो । उनको मन चिरा चिरा भएको थियो मलाई आफ्नो अतित सुनाउँदा मेरो पनि आँखाबाट आँसुको धारा रोक्एिको थिएन । अब झन म माथि पहाड खसेसरि भएको थियो म र मेरी बहिनी हामी दुईजाना मात्र थिएउ मान्छेहरु सबैजनाले मौकाको फाइदा मात्र लुट्न खोज्दा रहेछन दुःखमा साथ दिने कोही नहुँदो रहेछ भन्ने कुरा मैले तेती बेला थाहा पाए जब मेरो बाबुले हामीलाई त्यागेर जानु भयो । अनि आमाले पनि हामीलाई एक्लो बनाएर सधैको लागि अरु कुनै दुनियाँमा जानु भयो । मेरो संसार मा अब म र बहिनी बाहेक अरु कोही थिएन । एकमाथी अर्को दुख परी रहेको थियो हामीलाई तर
समाजले कुरा काट्न चाँही बन्द गरेको थिएन । समाजको निति देखेर मैले त मेरो मन कठोर बनाई सकेको थिए तर मेरो बहिनीको मन सारै कमजोर थियो । यो समाजको तितो बचन सुन्न नसकेर कहिले काँही मनमा अनेकौं विस्फोटन हुनेगर्थे तर पनि बाँच्नु बाध्यता जस्तै भएको थियॊ अब हाम्रो लागि । हामी बाबु जसरी बसाँई सरन पनि सकेका थिएनौ र आमा जसरी आत्माहत्या गर्न पनि सकेनौ । उनको मनको पिडा आज बाहिर निस्किदै थियो भनछन नि जसलाई विपत्तिले घेरेको हुन्छ चारैतिरबाट विपत्तिनै आई लाग्छ भनेर मेरो पनि ठिक त्यसतै भएको थियो । आमाको मृत्यु पछि मेरो दुख देखेर एकदिन मेरी बहिनीले पनि मलाई छोडेर कत्तै गइछिन मैले उन्लाई धेरै खोजेंतर आज सम्म उनको केही खबर पाको छैन । एती भन्दै उनले मतिर हेरीन यही हो मेरो अतित म र मेरी बहिनी हामी यही ठाँउमा खेल्ने गर्थियौं हामी लाई यो ठाँउ अति नै प्यारो थियो मलाई यहाँ आएर सँसारको सबै खुशी पाएँ जस्तो हुन्छ मेरो सारै जिवन आसु बगाएर गयो तर मेरो परिबारसँग बिताएका यि दिनहरुको याद समेटन म यहाँ आउने गर्छु ति यादहरु को मिठो पाटो सँग म रमाउने गर्छु र त्यसको तितो पाटो सँग म रुने गर्छु उनी भन्दै गइरहेकी थिन मलाई उनको अतित जानेर आज मपनि रोइ रहेको थिए ।
………………………………………समाप्त

Posted in: